جکی و جتلی را مشاهده کند

و این چیزها جا را وادار می نمود تا به تمرین و ورزش روی بیاورد. وی که 10 سال بیش نداشت در همان ورزشگاه کوچک محلی خود شامل ورزش شد و تصمیم گرفته بود که هر طوری که می شود باید روزی خود را در ردیف قهرمانان رزمنده و یا بالاتر از آنان ببیند. تماشای مشتاقانه ی فیلمهای بروسلی به تونی آنقدر الهام بخش بود که وی را وا می داشت تا بیش از پیش به تمرین و فعالیت آغاز کند. تونی نخست ورزش را همراه با دوستان خود بچه های روستایی آغاز نمود. خانواده ی تونی نگهبان گله ی فیل بود و پدرش زمین شالیکاری داشت که تونی روزانه روی آن تمرین می نمود و تکنیکها و حرکات فیلمی جتلی را کلیشه نموده و زمانی که فیل ها را به شست وشو می بردند، همین حرکات و چرخش را بالای پشت آنان کار میکرد. (چنانچه که بخشی از زندگی دوران کودکی خود را در فیلم تام یوم گنگ به تصویر کشانده است.)

تونی با دیدن اولین فیلم رزمی تایلندی (زندگی برای مرگ Born to Fight) آنقدر در احساسات خود غرق شده بود که علاقه ی عجیبی در فیلم و فیلمسازی پیدا کرده بود و به همین خاطر از پدر خود اجازه گرفت تا درین زمینه مصروف کار و فعالیت شود. تونی بعد از اینکه در ولایت نزدیک دست خود (خان کین) سفر نمود، آنجا به دنبال کسی بود تا بتواند رویاهای وی را به حقیقت تبدیل نماید. تونی بعد از اینکه شخص مورد نظر خود را دریافت در سن 15 سالگی تحت الحمایت یک قهرمان رزمی و کارگردان فیلم (پانا رتیکرای) مشغول به فعالیت شد و به رهنمایی وی در یک مرکز ورزشی شامل شد. تونی تمرینات خود را به صورت متداوم انجام می داد به خوبی استعداد رزمی خود را به پانا ثابت نمود و اینطوری پانا به درخشندگی و بالندگی تونی پی برد. بعد از اینکه تونی در گروه فیلمسازی پانا شامل شد منحیث یک بدل مشغول به کار شد و در کنارش به تمرینات موی تای می پرداخت که خود را از یک بومی ترین پسر روستایی به یک قهرمان رزمی تغییر داد.

زمانی که تونی جا به سن بیست سالگی رسیده بود، از مکتب فارغ شد و پانا رتیکرای از او خواست تا در یک دانشگاه هنرهای رزمی واقع در ولایت ساراکم شامل شود و در آنجا استعداد خود را رشد دهد. آموزش محدود تکواندو، بوشیرو، جوفیستو، جیمناستیک، چوب و شمشیربازی در دوران مکتب جا را فقد برای یک مرحله ی دیگری از ورزش آماده ساخته بود و او نیاز داشت تا استعداد خود را بالاتر از آنچه آموخته بود انکشاف دهد. از آنجایی که تونی خیلی خوب آموزش دیده بود و این با استعداد وی گره خورده بود و نیرویی که او را به سوی موفقیت سوق میداد شوق و علاقمندی وی و تشویق دوست و رهنمای خوب او رتیکرای بود.

وقتی تونی از دانشگاه فارغ شد، استعداد او هنرهای رزمی بومی مردم تایلند را به جهان معرفی می نمود و با ظاهر شدن در فیلم

اونگ بک (2003) توانست خود را به مردم تایلند و جهان معرفی نماید. هنر و شهرت او به خوبی از سرحد چین گذشت و جکی چن و جتلی را از جمله تماشاچیان پر اشتیاق خود قرار داد. مهارت و توانایی او به حیث یک بازیگر به طور یکنواخت در تلویزیون ها و سینماهای تایلند مورد تشویق قرار گرفت و فیلم وی سومین فیلم برتر رزمی آسیا و هفتمین در جهان شناخته شد.

اولین دستاورد سینمایی تونی جا با Hi Chad شروع می شود که در آن یک پسر نوجوان در جست وجوی زندگی آرام است و رنجها و مشکلاتی را درین مسیر متحمل می شود. این در حالی بود که تونی 17 ساله شده بود. بعد از آن در سال 1994 در سن 18 سالگی در فیلم plook mun kuen ma kah 4 بازی کرد و به تعقیب آن در سال 1997 در "جنگ خونین" (Mortal Kombat) در روی صحنه ظاهر شد اما شهرت چندانی به چنگ نیاورد و تا سال 2001 بازیگری نکرد. تونی درین مدت به تمرین موی تای پرداخت و خیلی از مسایل را آموخت. وی کشف نمود که در بدن انسان حرکات گوناگونی و شگفتی موجود اند و خود آنرا تمرین و روی صحنه گذاشت. (بدون اینکه از حرکات کامپیوتری کار بگیرد.) در سال 2001 با حضور در 2 فیلم توانست خود را به کارگردانان تایلندی معرفی کند و مدار اعتبار کسب نماید و در سال 2003 در بازی در اونگ بک توانست توانایی های خود را به اثبات برساند. او در نقش تین در قالب یک جوان روستایی توانست هنرهای رزمی خود را به دید عام بگذارد و نقطه ی عطفی برای خود در قالب بازیگری به چنگ آورد و در آسیا همچنین در آمریکا و اروپا خود را مشهور کند. مادامیکه که فیلم اونگ بک در اروپا از طرف یک تولید کننده ی پر آوازه ی فیلم فرانسوی (لک بیسن) در سطح بین الملل پخش شد، تونی جا از طرف منتقدین فیلم یگانه میراث بروسلی و جکی چن به هالیوود معرفی شد و اضافه از آن نمادی از هنرهای رزمی موی تای و کوچیسای محسوب گردید.

/**/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: